Ach ja, we waren nog zo vreselijk jong....
De lage zonnestralen van januari verlichtten de landelijke keuken. Op het aanrecht stond een rustieke mand vol met verse groente uit het landgoed. We besloten een paella te koken. We hadden rijst, olijfolie, paprika' s, sperziebonen, artisjokken, knoflook en saffraan. Het enige probleem was dat we geen flauw idee hadden over het voorbereiden van een paella.
Maar we wilden zo graag de vriend van mijn nicht verrassen met een gerecht zoals het hoort, dat we gewoon op de bonnefooi aan de slag gingen.
Zo, we deden een liter bier open, we staken een paar sigaretjes op en we begonnen de groenten te schillen.
We vonden in de rommelige inbouwkast een gietijzeren koekenpan, van dat soort model dat, na gebruik, ingesmeerd moet worden met olie want anders gaat ie helemaal verroesten. Degene die de koekenpan als laatste had gebruikt was blijkbaar vergeten om deze voorzorgsmaatregel te nemen, want de pan bevond zich in een vergevorderde stadium van verroest.
Niettemin, dat ontmoedigde ons niet. We gingen die verrekte paella maken, al was het maar in een verrotte koekenpan.
We zochten in de kast onder de gootsteen iets om de roest te verwijderen. Tussen een grote troep van diverse soort schoonmaakmiddelen was er een doosje waarop het stond: Magische Schuurspons. Verwijdert effectief alle sporen van roest op metaal oppervlakken.
De schuurspons was gedrenkt in een soort vloeistof.
Zonder al te veel op te letten op wat op het pakje werd bedoeld met "metaal oppervlakken", begonnen we met enthousiasme de pan met het wonderbaarlijke sponsje flink te wrijven, totdat er geen spoor meer van roest te vonden was.
Toen de koekenpan als een spiegel blonk, zetten we hem op de gasfornuis, zonder eerst even met water af te spoelen. Waarvoor? We hadden toch de pan met het Magische Spoonsje mooi geschrobd...!?
We deden in de onberispelijke pan een flinke scheut olijfolie extra vierge van het merk Rey Don Sancho, die naar vers geperste olijven rook. Toen de groene aromatisch olie de juiste temperatuur bereikte, strooiden we de groente in de pan, want dat konden we wel goed doen, en lieten we deze goed sauteren. Toen de groente lekker al dente was, voegden we het water toe, want dat hadden we ooit ergens gezien. We wachtten totdat het water begon te koken, we voegden zout en specerijen toe en daarna de rijst. Even laten pruttelen en dan de deksel erop. Twintig minuutjes op een laag vuur en klaar.
Tot nu toe liep alles gladjes, dankzij de samenwerking tussen ingrediënten en kokkinnen. Het resultaat was een saffraangoudkleurige paella, met lekker droge, gare korrels. Dat wat betreft het uiterlijk.
In de muziekkamer was Peter Tosh aan het zingen.
We deden nog een fles bier open, gewoon om te vieren dat de paella niet in brand was gevlogen en ook niet rauw was of aan de pan was geplakt. Dat gebeurt vaak als je nog nooit zo' n gerecht had gemaakt.
De eerste fles bier hadden we leeg gemaakt tijdens het verrichten van de ingewikkelde culinaire handeling, evenals bijna een heel pakje Fortuna sigaretten. Soms gebeurt het dat je kookt terwijl je rookt, of je rookt terwijl je kookt, en je weet niet meer waar in vredesnaam het sigaretje is gebleven. Dan ga je gewoon nog een andere aansteken.
"Wat ruikt die paella toch raar, zeg", zei ik. Ik heb altijd een onfeilbaar reukvermogen voor vergiftigd voedsel gehad.
"Eens kijken.... Nou, het ruikt wel naar iets chemisch. Het is die verdomde pan van ijzer", zei mijn nicht.
Op dat moment kwam haar vriend thuis, zingend en fluitend zoals hij altijd deed. Hij pakte een glas, schonk een bier voor zichzelf in en ging aan tafel zitten, in de gezellige en rokerige keuken.
"Wat zijn jullie aan het koken, meiden? Het rookt hier naar blauwzuur", zei hij.
"Nou, we hebben paella gemaakt. Kom, we gaan eten, we hebben trek!"
We zetten het gerecht op de tafel neer. Ook glazen, bestek, wat brood, en een fles rode wijn. Je hebt geen borden nodig als er paella is.
"Wat is dit nou? Een gamba?"zei de vriend van mijn nicht. Er lag een peuk op zijn vork.
"Oeps, de paella smaakt een beetje raar, naar gif zou ik zeggen", zei ik.
"Het is die rotte koekenpan uit de stone age", zei mijn nicht.
Maar we wisten allebei wat de boosdoener was. Dat Magische Sponsje.
De paella eindigde in de prullenbak, maar die dag blijft één van mijn beste keuken-herinneringen.
***********************************************************************************
DE MUZIEK
In die tijd luisterde ik veel reggae. Peter Tosh en Bob Marley waren mijn favoriete artiesten uit die muziekgenre. Ik vond, en vind het nog steeds reggae een hartelijk sound, als het ware.
Daarnaast ook veel blues en soul, u raad het wel, uit de jaren 60.
Natuurlijk was er ook de muziek van die tijd, begin jaren 80. (Voor meer informatie daarover neem eens een kijkje naar andere verhalen uit mijn blog.)
Trouble Blues- Sam Cooke
Laten we de omstandigheden van zijn dood even overslaan. Die zijn bovendien zo onduidelijk....
Laten we beter genieten van de prachtig zang van die man uit Clarksdale, aan de mythische Mississippi Delta.
Naast A Change Is Gona Come en Good Times, mijn favoriet nummer van Sam Cooke.
Feeling Good- Nina Simone
Ze was niet alleen een fantastische soul/ rhithm-and-blues zangeres/pianiste/componiste, maar ook een burgerrechten activiste.
Dit nummer behoort bij het album I Put a Spell on You, uit 1965. De tekst is fraai als een zonnige dag, als de bries in je huid, als een fijn gevoel als je gaat slapen. Je weet wat ik bedoel: het is een nieuw begin, en ik voel me prettig.
Buck-In- Ham Palace- Peter Tosh
Uit het album Mystic Man (1979) een live versie van een van de bekendste nummers van die Jamaicaanse zanger.
Black Magic Woman- Fleetwood Mac Peter Green
Geen magic watje, maar een black magic woman, een voortreffelijk wite blues uit 1968. Geniet van de live versie hieronder:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten