Soms.
Vroeger was ik niet zo realistisch als nu.
Ik geloofde in tarot en astrologie en ben zelfs een keer bij een waarzegster geweest. Ik was 23.
Ze las de toekomst in mijn handlijnen en voorspelde dat ik twee echte liefdes zou ontmoeten, dat ik veel bijzondere avonturen ging beleven, dat ik in het buitenland zou gaan wonen en dat ik op een nogal jonge leeftijd zou sterven.
Tot nu toe heeft ze het alles goed geraden. Bijna, want ik ben gelukkig maar nog niet dood.
Tevens deed ik graag aan spiritisme of oui-ja. Ik begon met deze vrolijke hobby op mijn zestiende, samen met mijn nicht en haar vrienden in Madrid.
Ik kan nog heel goed me herinneren van die koude winterse avonden in de kleine woonkamer van Antonio en Lola, vol met sigarettenrook en wierook. O ja, en geesten.
Er lag op tafel een ambachtelijk ouijabord met het alfabet en cijfers van 0 tot 9. Het bord deelde de beperkte tafelruimte met twee asbakken vol peuken, een liter Mahou bier en verscheidene glazen.
Er was nog een extra glas, dat we als avatar gebruikten. Dit werd ondersteboven gezet, en dan de deelnemers moesten er hun vingertoppen losjes op zetten. En dan maar een geest aanroepen: 'Is er iemand?'
Op de platenspeler klonken meestal Led Zeppelin en Peter Tosh, maar ook John Mayall, King Crimson en Peter Green' s Fleetwood Mac, onder andere.
De mensen met wie ik die sessies spiritisme beoefende waren wat ouder dan ik, tussen de 19 en de 23, vandaar die wat 'gedateerde' muzieksmaak. De Spaanse underground cultuur was zeer beïnvloed door de rock uit de 60' s en 70' s.
Toch was er ook af en toe de radio aan, en toen bracht de sound van post punk en New Wave een zuchtje van frisse nieuwe sounds. Janis Joplin was allang dood, en Led Zeppelin waren gewoon ouwe lullen die veel te goed konden spelen. Welkom Ramones, Specials en Police!
The Police was dus ook te beluisteren tijdens die paranormale avondjes....
Ik was een zeer gevoelig en beïnvloedbaar meisje, benieuwd naar nieuwe ervaringen, altijd bereid om aan bijzondere en aparte activiteiten deel te nemen. Ik hield en houd nog steeds van sterke sensaties.
Ik was niet bang voor de ingeroepen geesten, want ze waren allemaal bekende 'mensen'.
De ene was de geest van een overleden vriend, op zijn negentiende gestorven door een auto ongeluk. Deze vriendelijk spookje kwam regelmatig gezellig bij ons op bezoek, nadat we hem hadden ingeroepen, met behulp van het ouijabord.
Omdat hij in een andere dimensie zat, namen we aan dat hij veel meer wist dan wij, zoals bijvoorbeeld welke lotnummer moesten we aanschaffen om in de stadsloterij te winnen en de resultaten van de quiniela of toto. Onze spookachtige vriend gaf ons altijd graag een antwoord. Jammer genoeg was hij niet zo goed in voorspellen.
Maar daarnaast was er ook een kwaadaardige geest. Mijn vrienden noemden hem Pinocchio. Hij had met deze sprookjesnaam zichzelf voorgesteld.
De hele sfeer veranderde als hij aanwezig was. Het lamplicht werd aanzienlijk verduisterd en de kamer werd steeds kouder, dit terwijl de gaskachel op zijn hoogste temperatuur stond.
De aanwezigheid van Pinocchio was ook te merken aan de chaotische en verwarrende boodschappen die hij, mede het ouijabord gaf. Het glas gleed op het bord heel snel, bijna met woede, van de ene naar de andere letter. Scheldwoorden en vervloekingen kwamen vaak aan bod, evenals nare, verbijsterende berichten.
Als de situatie de spuigaten uitliep, verzochten we de kwade geest om de kamer onmiddellijk te verlaten. En toen begon het glas razend snel door het bord te glijden, zo rap dat we het glas zelfs niet konden volgen. Soms viel een ontwerp om, zoals een vaas of een boek uit het boekenkast.
Een keer keek ik naar de grote spiegel aan de muur. Mijn vrienden en ik werden er weerspiegeld. Ik zag mijn eigen gezicht en die van mijn nicht en vriendinnen, allemaal in het zwart gekleed, á la Juliette Gréco. Zwarte coltrui en zwarte strakke broek, lang steil haar. Ik zag ook mijn vrienden, met hun baardje en wat lang haar.
En ineens zag ik nog iemand, of beter gezegd het silhouet van iemand, een wazig figuur. Mijn bloed stolde. En opeens was het duistere beeld weer weg.
Ik zei niks. Ik vertelde niemand over de vreemde, spookachtige verschijning.
In deze omstandigheden werd de sfeer zodanig gespannen dat we de sessie moesten onderbreken.
Toen deden we het raam open, ondanks de koude lucht buiten, en gingen met z' n allen op het venster leunen om even een frisse neus te halen.
Duizend sterren glooiden daarboven, in de bevroren donkere hemel van december.
'Wil iemand een plaatje eens draaien?' riep de ene.
'Laat die plaatjes maar even en doe eens de radio aan!' zei de andere.
Toen begonnen de noten van Roxanne van The Police het huis op te warmen en tegelijkertijd een frisse lucht te verspreiden.
********************************************************************************
DE MUZIEK
Ik ga geen liedjes draaien uit de tijd waar deze gebeurtenissen plaats vonden, maar gewoon lekkere nummers over ghosts of geesten.
Nagenoeg heeft iedere band of pop/rock artiest een nummer over ghosts. Neem maar eens een kijkje op internet!
Vooral bands uit de jaren 80 en 90 hebben een voorkeur voor dit onderwerp. Waarom? Het is een donker, romantisch, melodramatisch, lekker morbide thema, net zoals een grote deel van de muziek uit die periode. Denk eens aan Lullaby van The Cure, bijvoorbeeld.
Alt pop/rock bands zoals The Decemberists (uit de jaren 2000) of Neutral Milk Hotel (jaren 90) gebruikten vaak een spookachtige sfeer zoveel in hun muziek als in hun lyrics.
Maar ook onder de klassieke artiesten en bands treffen we geesten aan. Wat dacht je van Bob Dylan en zijn Spirit On The Water, of van The Ghost Of Tom Joad van Bruce Springsteen?
Hieronder een kleine selectie van songs over spookjes. Veel plezier mee!
**********************************************************************************
Spirits In The Material World- The Police
Alsof de Britse band door onze oui-ja sessies werd geïnspireerd, verscheen het plaatje Ghost In The Machine één jaar daarna, in 1981. Maar in die tijd nog, 1980, waren we nog steeds aan het genieten van hun LP's Regatta De Blanc (1979) en Zenyatta Mondatta (1980).
Is There A Ghost- Band Of Horses
Een van de beste nummers uit deze indie rock band uit Seattle. De song behoort bij hun tweede album, Cease to Begin (2007).
Attack Of The Ghost Riders- The Raveonettes
Dit nummer uit 2002 werd de eerste hit van de Deense rockband.
Little Ghost-The White Stripes
Heerlijk nummertje van de alt country/blues/rock Amerikaanse tweepersoons band. Uit het album
Get Behind Me Satan, 2005.
Ghost Town- The Specials
Dit nummer uit 1981 gaat niet over geesten en spoken maar over jeugdwerkloosheid in de Britse steden uit die jaren. Dat bracht zich mee een gebrek aan perspectief voor de toekomst en vooral veel woede onder de jonge generatie van toen, ook in Spanje trouwens.
Ghost- Neutral Milk Hotel
Wat een vreemd maar toch geweldig nummer is dit. De sfeervolle muziek van deze Amerikaanse indie rock band uit de jaren 90 komt door het gebruik van verschillende muziek instrumenten zoals piano, accordeon, hoorn en nog meer.
Het album In The Aeroplane Over The See, uit 1997, lijkt geïnspireerd te zijn op een terugkomende droom van de zanger, namelijk een Joodse familie ten tijde van de 2e Wereldoorlog, met een knipoog naar het verhaal van Anne Frank en de vreselijke gebeurtenissen in die jaren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten